Eerste week stage at Baphumelele
Blijf op de hoogte en volg Jessica
06 September 2014 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Lieve allemaal,
De tijd gaat echt super snel, ik ben hier morgen alweer 2 week.
Afgelopen maandag zou ik mijn eerste stage dag in het weeshuis Baphumelele hebben maar dit ging niet door omdat de taxi chauffeurs van de mini busjes aan het protesteren waren tegen de verhoogde boetes bij een verkeersovertreding. Tijdens deze protesten hebben ze onschuldige mensen gegijzeld en andere bussen in brand gestoken. Om deze redenen was het niet veilig om Khayelitsha in te gaan dus had ik nog een extra dagje vrij.
Dinsdag ben ik dan dus toch echt begonnen aan mijn stage. Ik werd echt ontzettend leuk verwelkomd door de andere social workers en ze waren gelijk heel erg geinteresseerd in wie ik was en wat ik er precies kwam doen. Alle medewerkers van Baphumelele zijn zwart, behalve ik en Lira (mijn stage begeleidster). Eerst ben ik naar het baby house geweest en heb ik ze geholpen met het voeden van de kindjes en ze daarna op bed gebracht. Toen heb ik de Nurse geholpen met het klaarleggen van de medicijnen en mocht uiteindelijk ook mee met hem naar Clemens, het gebouw waar de zieke kinderen verblijven, en heb zelf medicijnen mogen toedienen. Die afdeling vond ik wel erg heftig, je weet dat je in aanmerking gaat komen met kindjes die HIV positief zijn, maar toen ik ze ook echt voor me zag liggen en ik hun handjes vasthield voelde ik de tranen in mijn ogen branden. Er lag 1 meisje, Lilitsha, die heel erg ziek was. Ik heb wat tijd met haar doorgebracht door haar wat in haar nekje te kriebelen tot ze weer in slaap viel.
Verder deze week ook een heftige week geweest. Er was ingebroken in de bakkerij waar ze hun eigen brood bakken dus moesten Lira en ik 48 broden kopen bij de supermarkt. In Khayeltisha heb je zelfs kleine shoppingmalls waar je je boodschappen kunt halen. Ik vond het best wel spannend toen Lira mij vertelde dat we boodschappen gingen halen waar de lokale bevolking ook kwam omdat ik niet wist hoe ze op mij zouden reageren. Dit is me 100 % meegevallen, het is meer dat de zwarte mensen je heel erg verbaasd aankijken en zich afvragen wat je hier te zoeken hebt. Ook roepen ze naar elkaar Ulungu wat witte vrouw in Xhosa betekent om elkaar te waarschuwen.
Ook zijn we naar een ander project geweest van Baphumelele wat de Fountain of Hope genoemd wordt. Dit is een boerderij waar jongeren van 18-22 wonen. Waarschijnlijk ga ik hier straks ook 1 of 2 dagen in de week werken zodat ik veel diversiteit van groepen heb. Dinsdag zijn we er geweest zodat ik mijzelf kon voorstellen en woensdagochtend hoorden we het nare bericht dat ze die woensdag overvallen zijn en hebben mensen veel waardevolle spullen meegenomen. Woensdag zijn Lira en ik toen naar die boerderij geweest om puin te ruimen en met de mensen te praten want tijdens deze inbraak hadden ze ook een paar medewerkers en jongeren vastgebonden en geslagen met honkbalknuppels.
Ook heb ik tijd door gebracht met de meiden van 6-10 en toen ik vertelde dat ik Jessica heette zag ik 1 meisje helemaal opfleuren. Dat meisje bleek ook Jessica te heten! Ze was helemaal blij dat ze een naamgenootje had en heeft aan de chlid care workers verteld dat ik haar grote zus ben haha!
Mijn eerste indruk van Baphumelele was goed, ik had het veel erger verwacht. Wat ik wel erg vind is dat sommige kinderen op de grond slapen, maar ze lopen er allemaal best netjes gekleed bij. De manier van opvoeden van de zwarte child care workers is wel heel anders dan ik gewend ben, en ook Lira wil dit graag veranderen. Ze pakken de kinderen soms aan 1 arm op en alle childcare workers hebben dan een kind op de arm en op deze manier leert het kind helemaal niet met elkaar om te gaan. Het is wel in een lastige positie waar Lira en ik staan omdat de donkere mensen al het gevoel hebben dat wij als blanke denken dat we alles beter weten. De donkere bevolking hecht nog heel veel waarde aan ceremonies aan de voorouders uit te voeren. Een ouder meisje was zodanig verkracht dat haar hele vagina geconstructureerd moest worden. Ze is goed geholpen door dokters en haar menstruatie is zelfs vorige maand begonnen. Lira verklaart dit door dat de dokters haar zo goed geholpen hebben en dat alles erg goed geheeld is. De childcare workers van haar denken dat dit te danken is aan de ceremonie die de familie voor haar gehouden hebben in Oost-Kaap. Dit maakt de situatie lastig omdat je ook niet hun manier van geloof wil beledigingen. Ook spreken alle childcare workers Xhosa wat ook erg lastig is voor mij om met ze te kunnen communiceren.
Ook Khayelitsha zelf is mij heel erg meegevallen. Het is wel zo dat je ziet dat het een arme wijk is, maar ik heb nog geen criminaliteit meegemaakt. Khayelithsa heeft gewoon een gebruiksaanwijzing waar je je strikt aan houden moet. Niet voor 9 uur 's ochtends naar binnen gaan en niet later dan 5 uur 's middags vertrekken. Altijd je deur op slot en geen tassen/telefoon oid in het zicht leggen, ook niet als je rijdt. Bij sommige stop signs moet je doorrijden omdat het niet veilig is om hier stil te gaan staan met de auto. Ik rij zelf omdat dit de veiligste manier is om Khayelithsa in en uit te gaan. Als ik vervoerd zou worden in beveiligde auto's zou dit te veel opvallen. Ik heb wel 1x meegemaakt dat ik voor een stoplicht te wachten stond met Lira naast me en dat ze in een keer riep: 'Pass the car in front of you!' Toen zag ik wat er gebeurde: de deuren van de auto voor mij gingen open en die mensen wouden dus waarschijnlijk even een kijkje in mijn auto nemen..
Morgen ga ik eerst kijken voor een auto omdat het goedkoper is om een eigen auto te kopen en deze dan weer door te verkopen. Daarna heb ik mijn roommates beloofd Dutch pancakes voor ze te maken en 's avonds gaan we de zonsondergang bekijken op een mooie locatie. Het weer is nog niet zo mooi! Op dit moment zit ik met een dikke trui en een sjaal om haha!
Ik ga er een einde aan breien, mijn was zal nu wel droog zijn ;)
Fijn weekend iedereen en heel veel liefs
xxxxx
De tijd gaat echt super snel, ik ben hier morgen alweer 2 week.
Afgelopen maandag zou ik mijn eerste stage dag in het weeshuis Baphumelele hebben maar dit ging niet door omdat de taxi chauffeurs van de mini busjes aan het protesteren waren tegen de verhoogde boetes bij een verkeersovertreding. Tijdens deze protesten hebben ze onschuldige mensen gegijzeld en andere bussen in brand gestoken. Om deze redenen was het niet veilig om Khayelitsha in te gaan dus had ik nog een extra dagje vrij.
Dinsdag ben ik dan dus toch echt begonnen aan mijn stage. Ik werd echt ontzettend leuk verwelkomd door de andere social workers en ze waren gelijk heel erg geinteresseerd in wie ik was en wat ik er precies kwam doen. Alle medewerkers van Baphumelele zijn zwart, behalve ik en Lira (mijn stage begeleidster). Eerst ben ik naar het baby house geweest en heb ik ze geholpen met het voeden van de kindjes en ze daarna op bed gebracht. Toen heb ik de Nurse geholpen met het klaarleggen van de medicijnen en mocht uiteindelijk ook mee met hem naar Clemens, het gebouw waar de zieke kinderen verblijven, en heb zelf medicijnen mogen toedienen. Die afdeling vond ik wel erg heftig, je weet dat je in aanmerking gaat komen met kindjes die HIV positief zijn, maar toen ik ze ook echt voor me zag liggen en ik hun handjes vasthield voelde ik de tranen in mijn ogen branden. Er lag 1 meisje, Lilitsha, die heel erg ziek was. Ik heb wat tijd met haar doorgebracht door haar wat in haar nekje te kriebelen tot ze weer in slaap viel.
Verder deze week ook een heftige week geweest. Er was ingebroken in de bakkerij waar ze hun eigen brood bakken dus moesten Lira en ik 48 broden kopen bij de supermarkt. In Khayeltisha heb je zelfs kleine shoppingmalls waar je je boodschappen kunt halen. Ik vond het best wel spannend toen Lira mij vertelde dat we boodschappen gingen halen waar de lokale bevolking ook kwam omdat ik niet wist hoe ze op mij zouden reageren. Dit is me 100 % meegevallen, het is meer dat de zwarte mensen je heel erg verbaasd aankijken en zich afvragen wat je hier te zoeken hebt. Ook roepen ze naar elkaar Ulungu wat witte vrouw in Xhosa betekent om elkaar te waarschuwen.
Ook zijn we naar een ander project geweest van Baphumelele wat de Fountain of Hope genoemd wordt. Dit is een boerderij waar jongeren van 18-22 wonen. Waarschijnlijk ga ik hier straks ook 1 of 2 dagen in de week werken zodat ik veel diversiteit van groepen heb. Dinsdag zijn we er geweest zodat ik mijzelf kon voorstellen en woensdagochtend hoorden we het nare bericht dat ze die woensdag overvallen zijn en hebben mensen veel waardevolle spullen meegenomen. Woensdag zijn Lira en ik toen naar die boerderij geweest om puin te ruimen en met de mensen te praten want tijdens deze inbraak hadden ze ook een paar medewerkers en jongeren vastgebonden en geslagen met honkbalknuppels.
Ook heb ik tijd door gebracht met de meiden van 6-10 en toen ik vertelde dat ik Jessica heette zag ik 1 meisje helemaal opfleuren. Dat meisje bleek ook Jessica te heten! Ze was helemaal blij dat ze een naamgenootje had en heeft aan de chlid care workers verteld dat ik haar grote zus ben haha!
Mijn eerste indruk van Baphumelele was goed, ik had het veel erger verwacht. Wat ik wel erg vind is dat sommige kinderen op de grond slapen, maar ze lopen er allemaal best netjes gekleed bij. De manier van opvoeden van de zwarte child care workers is wel heel anders dan ik gewend ben, en ook Lira wil dit graag veranderen. Ze pakken de kinderen soms aan 1 arm op en alle childcare workers hebben dan een kind op de arm en op deze manier leert het kind helemaal niet met elkaar om te gaan. Het is wel in een lastige positie waar Lira en ik staan omdat de donkere mensen al het gevoel hebben dat wij als blanke denken dat we alles beter weten. De donkere bevolking hecht nog heel veel waarde aan ceremonies aan de voorouders uit te voeren. Een ouder meisje was zodanig verkracht dat haar hele vagina geconstructureerd moest worden. Ze is goed geholpen door dokters en haar menstruatie is zelfs vorige maand begonnen. Lira verklaart dit door dat de dokters haar zo goed geholpen hebben en dat alles erg goed geheeld is. De childcare workers van haar denken dat dit te danken is aan de ceremonie die de familie voor haar gehouden hebben in Oost-Kaap. Dit maakt de situatie lastig omdat je ook niet hun manier van geloof wil beledigingen. Ook spreken alle childcare workers Xhosa wat ook erg lastig is voor mij om met ze te kunnen communiceren.
Ook Khayelitsha zelf is mij heel erg meegevallen. Het is wel zo dat je ziet dat het een arme wijk is, maar ik heb nog geen criminaliteit meegemaakt. Khayelithsa heeft gewoon een gebruiksaanwijzing waar je je strikt aan houden moet. Niet voor 9 uur 's ochtends naar binnen gaan en niet later dan 5 uur 's middags vertrekken. Altijd je deur op slot en geen tassen/telefoon oid in het zicht leggen, ook niet als je rijdt. Bij sommige stop signs moet je doorrijden omdat het niet veilig is om hier stil te gaan staan met de auto. Ik rij zelf omdat dit de veiligste manier is om Khayelithsa in en uit te gaan. Als ik vervoerd zou worden in beveiligde auto's zou dit te veel opvallen. Ik heb wel 1x meegemaakt dat ik voor een stoplicht te wachten stond met Lira naast me en dat ze in een keer riep: 'Pass the car in front of you!' Toen zag ik wat er gebeurde: de deuren van de auto voor mij gingen open en die mensen wouden dus waarschijnlijk even een kijkje in mijn auto nemen..
Morgen ga ik eerst kijken voor een auto omdat het goedkoper is om een eigen auto te kopen en deze dan weer door te verkopen. Daarna heb ik mijn roommates beloofd Dutch pancakes voor ze te maken en 's avonds gaan we de zonsondergang bekijken op een mooie locatie. Het weer is nog niet zo mooi! Op dit moment zit ik met een dikke trui en een sjaal om haha!
Ik ga er een einde aan breien, mijn was zal nu wel droog zijn ;)
Fijn weekend iedereen en heel veel liefs
xxxxx
-
06 September 2014 - 21:51
Yvonne:
Zo Jessica al heel wat meegemaakt in die 2 weken, indrukwekkend allemaal.ik zie nu al weer uit naar je volgende verhaal. Dikke tut van ons allemaal -
06 September 2014 - 22:07
Lammy Krikken:
Mooi verslag, maar wel heftig! Je maakt heel wat mee!! Fijne tijd nog en pas goed op jezelf!!! -
06 September 2014 - 22:38
Hibmaploegstra:
Lieve Jessica
Zo te lezen erg pittig je stage.Succes Aunthie Ida
-
07 September 2014 - 20:45
Muriel:
Jemig Dijk, wat een heftige dingen heb je al meegemaakt. Heel indrukwekkend. Hoop snel weer wat van je te lezen. Xxx -
08 September 2014 - 10:50
Annabella Veldstra:
Hoi Jessica
Wat een belevingen allemaal
We zijn trots op je meid en wensen je veel positieve tijd toe
Liefs jan en anna -
08 September 2014 - 13:46
Marieke Bijker:
Leuk om je verhalen zo te lezen. Echt zo anders dan een stage in Nederland. Wel echt super cool dat je dit doet. Veel succes verder, en geniet ervan. Xx -
23 September 2014 - 22:13
Aafke En Bert Hibma:
Lieve Jessica,
Eindelijk een tegenbericht van ons wat fijn dat het tot nu toe zo goed gaat met jou.
Al zie ik tot nu toe op deze site alleen jullie eerste reisverslag.
Went het al een beetje en hoe reageren de kinderen op jou.
Ik heb begrepen dat het jonste kindje jou hart al heeft gesolen met haar eerste glimlach.
We hebben al veel aan je gedacht en hopen dat je daar een onvergetelijke stage mag hebben.
O.a meende ik dat je daar niet uit kon gaan,maar mama en t.Ida wisten wel beter.
Als het weer goed is gaan wij met papa de lucht in,dat hebben we afgesproken op ons feest ter ere van ons 35 jarig huwelijk.
Mirna Jorien en Jan Douwe hadden dat als verrassing voor ons georganiseerd super he.
We wensen jou en natuurlijk ook Nynke een hele goede tijd daar toe .
Met de hartelijke groeten en liefs van oom Bert Tante Aafke en Jan douwe.
-
29 September 2014 - 21:51
Ellis Slim:
Hoi Jessica
Wat een belevenissen al. Mooi dat de kinderen met weinig zo tevreden kunnen zijn. Een beetje extra aandacht en een knuffel doet wonderen. Je doet heel goed werk en het zal niet altijd makkelijk zijn. Heel veel plezier, sterkte en geniet er ook van.
Ellis
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
