Alweer 3 maanden.....

Lieve allemaal,

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik voor het laatst een update geplaatst heb op waarbenjij.nu. Sorry daarvoor!!

Het gaat goed met me! Ik heb het erg naar m’n zin hier en het is te bizar voor woorden hoe snel de tijd voorbij vliegt. Op mijn telefoon heb ik een app gedownload die precies bijhoudt hoeveel dagen ik hier al ben, over hoeveel dagen Sanne arriveert, over hoeveel dagen Heity en Mama arriveren en wanneer tante Ida komt. Iedere keer als ik daar op kijk kan ik het gewoon niet geloven. Enerzijds wel fijn dat de tijd snel gaat want des te eerder zijn ze allemaal hier, maar aan de andere kant een heel eng idee dat ik al op 1/4 zit van mijn tijd hier!

Ik kijk er heel erg naar uit dat Sanne, mijn ouders en tante Ida mij op komen zoeken. Ik ben nu bezig met het maken van een planning wat ik met wie en wanneer ga doen. Het is heel vreemd om te bedenken dat als zij voor het eerst Khayeltisha binnen komen ze waarschijnlijk hun ogen uit zullen kijken als ze de shacks voor het eerst zien,terwijl het voor mij al begint te wennen.
Oude buren van de Leppa waren in Zuid-Afrika met een groepsreis, met als eindstation Kaapstad. We hebben op een avond afgesproken en we zijn uiteten geweest in Waterfront met uitzicht op de zee. Erg leuk om bekenden te zien in Kaapstad en het voelde zo gewoon om ze weer te zien!!

Iets meer dan een maand heb ik helaas de criminele kant meegemaakt van Kaapstad.Het allereerste wat je leert als je naar Kaapstad vertrekt is het niet accepteren van hulp van vreemde mensen als je aan het pinnen bent. Ik was bezig met pinnen op de hoek van Pleinstreet toen er een donkere man op me af kwam en vroeg of ik hulp nodig had. Ik was direct op mijn hoede en zei tegen de man dat ik geen hulp nodig had. Ik kreeg een foutmelding op mijn scherm en toen ik deze aan het lezen was sprak dezelfde meneer mij weer aan of ik zeker wist dat ik zijn hulp niet wou Ik raakte wat geïrriteerd ook omdat hij heel erg dichtbij me stond en zei tegen hem: ''Back off''. Bij de derde poging om mijn kaart er weer in te doen ratste hij de kaart uit mijn handen, deed het lijken alsof hij deze in de machine stopt (hij hield een pinbonnetje vast en daarachter had hij mijn kaart maar doordat hij dat bonnetje vasthield zag ik niet dat hij de kaart er direct daarna weer uit trok) en drukte tegelijkertijd op de onderste 2 knopjes en liep weg. Inmiddels kwam mijn huisgenootje aangelopen omdat ze het niet helemaal vertrouwde. Een andere donkere man benaderde haar en vroeg waar de dichtstbijzijnde parfum shop was om haar af te leiden. Ze had al door dat hij in het complot zat dus negeerde de man en liep naar mij toe. Ik was lichtelijk in de stress omdat ik nog steeds in de veronderstelling was dat mijn kaart in de machine was maar ik kreeg hem er niet uit. Toen vervolgens kwam er een scherm en de 2e meneer zei tegen mij dat ik hier mijn pincode invoeren moest. Ik dekte het af toen ik dit invoerde maar waarschijnlijk hebben ze mijn code op dit moment gekopieerd. Ook de 2e man liep weg en toen had ik door wat er zojuist gebeurd was. Ik heb gelijk mama bericht dat ze mijn pas moest blokkeren en dit is om 18:16 gedaan. Het was waarschijnlijk 18:06 toen de eerste man bij benaderde en om 18:09,18:10 en 18:11 is er in totaal 500 euro van mijn rekening gepind. Ze waren super snel! Ik kwam hier pas de volgende dag achter nadat ik alweer een beetje gekalmeerd was van wat er die dag daarvoor gebeurd was.

Ik was vooral heel erg boos op mezelf dat dit mij heeft kunnen overkomen. Ik hoorde later ook dat er een hele grote kans was dat deze mannen gewapend waren en dan had het nog wel eens anders af kunnen lopen. Ze schieten of steken dan in je benen zodat je niet snel weg kunt komen en zij de tijd hebben om te doen wat ze moeten doen. Als je het zo zegt dan besef ik me wel dat ik best mazzel heb gehad. Maar ik probeer het nu ook los te laten want ik kan er niks meer aan doen, hoe graag ik dat ook zou willen.

Op stage gaat het goed! We zijn nu druk bezig om alle Child Care Workers te registeren bij de NACCW (National Association Child Care Workers) en ze op deze manier trainingen aan te bieden zodat ze competent worden in de 14 modules van Child Care Work. We proberen nu te regelen dat een van de trainers op een vaste dag in Khayelithsa komt om hier de training te doen, zodat we de transport kosten van 54 Child Care Workers besparen.
Ook ben ik een extra dag gaan werken op vrijdag, deze dag spenderen we meestal op de Farm genaamd Fountain of Hope. Dit is een boerderij voor jongvolwassenen waar ze meer training krijgen in hoe ze hun toekomst moeten indelen en leren ze meer over vaardigheden. Ik vind dit een erg leuke doelgroep om me op te richten, ook omdat ik vorig jaar met deze doelgroep gewerkt heb. Ik merk wel een groot verschil qua mentaliteit en gedachten tussen deze jongeren hier op de boerderij en de jongeren waar ik mee gewerkt heb vorig jaar. De jongeren hier hebben zo’n achterstand qua denkvermogen. Ze komen nog veel onvolwassener over en sommige jongeren van 19 jaar vertonen echt nog puber gedrag.
De mensen die werken bij de Fountain of Hope zetten zich zo goed in voor de kinderen en dan vind ik het soms we lastig als ik hoor dat de jongeren de werknemers compleet de grond in werken. Zij hoeven niet op de straat te leven of wonen in een shack. Zij hoeven zich niet zorgen te maken of er morgen nog genoeg eten is voor iedereen, en of er überhaupt een morgen is. Dit besef hebben ze totaal niet en dat vind ik soms wel moeilijk te handelen. Er zouden honderden andere jongeren deze kans wel optimaal benutten maar deze zitten vast of leven op straat.

De meeste (Nederlandse) studenten die hier zitten hebben een aantal weken vakantie in december omdat dan de zomervakantie is en de meeste bedrijven sluiten. Aangezien Children’s Home altijd doorgaat moet ook ik in de maand december doorwerken. Het is een erg drukke maand voor de kinderen. Veel groepen van buitenaf komen naar Baphumelele op een feestje te organiseren voor de kinderen. Er is zelfs een vrouw uit Afrika die haar trouwerij wil vieren met de kinderen hier!

Ook waar ik woon gaat het goed. Af en toe wordt het Best Western terrein gebruikt als filmset dus dan moet je een weg vinden door alle camera’s, bedradingen en werknemers. Lisa gaat per 1 januari ergens anders wonen en ik blijf in de kamer waar we nu zitten. Ook Charissa blijft, maar een ander huisgenootje keert weer terug naar Johannesburg en Nairobi. Dat betekent dat we 2 nieuwe huisgenoten kunnen verwachten per januari wat dus wel even spannend wordt, want je moet het maar wel treffen!

Liefs!!!